Biz mi Öfkemizi Yoksa Öfkemiz mi Bizi Kontrol Ediyor? (Tarsus Örneği)
Keywords:
Öfke, Öfke kontrolü, Terapi, Sosyal medyaAbstract
Öfke insanların normalleştirmesi gereken insan doğasına aykırı olmayan bir duygudur fakat fazla öfke, öfke sorunları öfkemizi kontrol edememeye yol açar. Kontrolsüz öfkenin ise insanlara büyük zararları vardır. Fiziksel ve ruhsal anlamda insanda hasarlar bırakan kontrolsüz öfke çağımızın büyük bir sorunu haline gelmiştir. Bu araştırmada 20- 55 yaş aralığı yetişkinlerin gündelik yaşamda yaşadığı öfke sorunlarını ve öfke kontrol durumlarını araştırmak amaçlanmıştır. Çalışmada fenomenoloji yani olgubilim tekniği kullanılmıştır. Katılımcıların temel özellikleri belirlenirken yaş faktörü gözetilmiştir. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Çalışmada veriler birbirinden bağımsız üç farklı araştırmacı tarafından analiz edilmiştir. Çalışmanın geçerlilik ve güvenliğini artırmak için veriler araştırmacılar tarafından doğrudan aktarılmış ve kodlar belirlenmiştir. Yapılan bu çalışmada katılımcıların öfke kontrolünü sağlamak için yöntemleriyle ilgili kodlar incelendiğinde “ortam” ve “terk etmek” kodlarının ön plana çıktığı görülmektedir. Bundan yola çıkarak katılımcıların öfke kontrolünü sağlamak için ortamı terk ettiklerine ulaşılabilir. Yapılan bu çalışmada katılımcıların sosyal medyada veya televizyondaki öfke içerikli haberler hakkındaki düşünceleri ile ilgili kodlar incelendiğinde “yer verilmemeli” kodunun ön plana çıktığı görülmektedir. Bundan yola çıkarak katılımcıların sosyal medya ve televizyonlarda öfke içerikli haberlere yer verilmemesi gerektiğini düşündükleri sonucuna varılabilir. Öfkenin gayet doğal bir duygu olduğu, sağlıklı ve sağlıksız yönleri olduğu fakat öfke kontrolden çıkınca insanı zarara uğrattığı insanlara aşılanmalıdır.Herkesin öfkelenme sebeplerinin olduğu ve bu olumsuz durumların azaltılması gerektiği bilinmelidir. Sosyal medya haberlerinde kontrolsüz öfkenin olumsuz bir duygu olduğu ve nelere yol açabileceği izleyicilere aşılanmalıdır..
References
Türk Psikologlar Derneği. Erişim adresi:http://medline.superonline.com/kategori. php?sayfa=5&yazi=646 Erişim tarihi:19.7. 2004.
Bilge, A. & Ünal, G. (2005). Öfke, Öfke Kontrolü Ve Hemşirelik Yaklaşımı . Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi , 21 (1) , 189-196 . Retrievedfromhttps://dergipark.org.tr/en/pub/egehemsire/issue/49611/635845
Soykan, Ç. (2003). Öfke ve Öfke Yönetimi. Kriz Dergisi, 11(2). https://doi.org/10.1501/Kriz_0000000192
Kökdemir, H. (2004). Öfke ve öfke kontrolü. Pivolka, 3(12), 7-10.Kökdemir, H. (2004). Öfke ve öfke kontrolü. Pivolka, 3(12), 7-10.
Çetinkaya, Ş. (2013). Lise öğrencisi erkek ergenlerde problem çözme eğitiminin; problem çözme becerisi, kişilerarası ilişki tarzı ve öfke kontrolü üzerine etkisi (Master'sthesis, Adnan Menderes Üniversitesi).
Canpolat, M.,& Atıcı, M. (2017). Öfke Kontrolü Programının Ortaokul Öğrencilerinin Öfke Kontrolü Becerilerine Etkisi. TurkishPsychologicalCounselingandGuidanceJournal, 7(47), 87-98.
Duran, Ö.,& Eldeleklioğlu, J. (2005). Öfke Kontrol Programının 15 ve 18 Yaş Arası Ergenler Üzerindeki Etkililiğinin Araştırılması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 267-280.
Siyez, D. M.,& Tan Tuna, D. (2014). Lise Öğrencilerinin Öfke Kontrolü ve İletişim Becerilerinde Çözüm Odaklı Psiko-Eğitim Programının Etkisi. TurkishPsychologicalCounselingandGuidanceJournal, 5(41). https://doi.org/10.17066/pdrd.48384
Özdemir, E.,& Çivitci, A. (2016). Öfke Kontrolü Eğitiminin Üniversite Öğrencilerinin Sürekli Öfke, Öfke Kontrolü Ve Yaşam Doyumları Üzerindeki Etkisi. Journal of International SocialResearch, 9(44).
Karakaş, A. (2018). Sabır tutumunun sürekli öfke ifade tarzlarına ve öfke kontrolüne etkisi. Türkiye İlahiyat Araştırmaları Dergisi, 2(1), 93-111.
Jasper, M. A. (1994). Issues in phenomenologyforresearchers of nursing. Journal of Advanced Nursing, 19, 309- 314.
Özet, İ. (2014). Kent araştırmaları ve nitel yöntem. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Patton, Q. M. (1987). How tousequalitativemethods in evaiuation .London: SagePub.
Doğan, C. (2004). Sınıf Öğretmenlerinin Derslere İlişkin Görüşleri ve Tercih Ettikleri Öğretim Yöntemleri İstanbul Örneği, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 2(2), 193- 203.
Sütcü, S. T., Aydın, A., &Sorias, O. (2010). Ergenlerde öfke ve saldırganlığı azaltmak için bilişsel davranışçı bir grup terapisi programının etkililiği. Türk Psikoloji Dergisi, 25(66), 57-67.
Altıntaş, M. (2017). İnternet Medyasi ve Şiddet: İnternette Sunulan Şiddet Haberlerinin Toplum Üzerindeki Etkisi. Erciyes İletişim Dergisi, 5(1), 182-192.
Pişkin, M. (1989). Empati, Kaygı Ye Çatışma Eğilimi Arasındaki İlişki. Ankara UniversityJournal of Faculty of EducationalSciences (JFES), 22(2), 775-784.
